Letnie burze, zapach deszczu na betonie i światło gromnicy. Tak często wspominam moje wakacyjne popołudnia u babci, kiedy byłam mała. Tamte lata pełne były burzowej pogody. Moja babcia zawsze była przygotowana. Zapalała knot, kiedy niosły się dźwięki piorunów. Ale to nie była świeca do chrztu ani mojej babci, ani dziadka. To była specjalna świeca.

Pewnym uproszczeniem jest nazywanie świecy chrzcielnej gromnicą. Być może wynika to z tego, że nie do końca znamy przeznaczenie świecy, którą dostaliśmy od ojca chrzestnego.

Woskowa świeca z wizerunkiem modlącej się Maryi będzie idealna zarówno jako świeca chrzcielna, jak i gromniczna.

Jej zapalenie podczas chrztu symbolizuje rodzącą się w nas wiarę. Światło przyjęte od Paschału to znak obecności Chrystusa w naszym życiu. Świeca towarzyszy nam podczas odnawiania przyrzeczeń chrzcielnych. Dzieje się to podczas Liturgii Wigilii Paschalnej oraz przyjmowania sakramentów. Coraz mniej popularną tradycją jest przyjmowanie ze świecą chrzcielną Pierwszej Komunii Świętej, bierzmowania czy ślubu. Trochę szkoda, bo jest to przedmiot symboliczny, którego światło oznacza umacnianie naszej wiary.

Gromnica jest świecą związaną ze Świętem Ofiarowania Pańskiego. 2 lutego, w dniu Matki Boskiej Gromnicznej przynosimy świece, aby kapłan mógł ją poświęcić. Gromnica związana jest z kultem Maryi, której często zawierzamy opiekę nad nami i naszymi rodzinami. Zapalona świeca miała być symbolem ochrony od nieprzewidywalnych sił przyrody, między innymi gromów (stąd nazwa gromnica).

Czy jest błędem określanie tych dwóch świec tą samą nazwą? Dla wielu osób zrozumiałe będzie, o jakiej świecy mówimy. Lepiej jednak rozróżniać te świece, bo każda z nich ma inną funkcję. Łączy je to, że powinny być wykonane z wosku, a ich wygląd pozostaje dowolny.

Jeśli szukacie wyjątkowych świec z naturalnego wosku, zajrzyjcie do naszej zakładki ŚWIECE.