O tym, jak dobrze przygotować się w adwencie do Świąt Bożego Narodzenia, powiedziała sama Matka Boża św. Siostrze Faustynie. Pod datą 29 listopada 1936 roku Apostołka Bożego Miłosierdzia zapisała takie słowa:
„Matka Boża pouczyła mnie, jak się przygotować mam do Święta Bożego Narodzenia. Widziałam Ją dziś bez Dzieciątka Jezus. Powiedziała mi: «Córko moja, staraj się o cichość i pokorę, aby Jezus, który ustawicznie mieszka w sercu twoim, mógł wypocząć.
Adoruj Go w sercu swoim, nie wychodź z wnętrza swego. Uproszę ci, córko Moja, łaskę tego rodzaju życia wewnętrznego, abyś nie opuszczając wnętrza swego, na zewnątrz spełniła wszelkie obowiązki swoje jeszcze z większą dokładnością. Ustawicznie przebywaj z Nim we własnym sercu, On ci będzie mocą; ze stworzeniami utrzymuj [kontakt] o tyle, o ile konieczność i obowiązek twój tego wymaga. Jesteś mieszkaniem miłym Bogu żywemu, w którym On ustawicznie z miłością i upodobaniem przebywa, a żywa obecność Boża, którą odczuwasz w sposób żywszy i wyraźny, utwierdzi cię, córko Moja, w tym, co ci powiedziałam. Staraj się do dnia Bożego Narodzenia tak postępować, a później On ci sam da poznać, w jaki sposób przestawać i jednoczyć się z Nim będziesz»”.
(„Dzienniczek”, nr 785)

Adwent ma nas przygotować na przyjście Pana – zarówno na Jego powtórne przyjście na końcu świata, paruzję, jak i na Jego narodzenie. To na Nim powinno się skupić nasze oczekiwanie.

1. Świeca roratnia - roratka
    Świeca jest symbolem chrześcijanina. Wosk symbolizuje ciało, knot - duszę, a płomień - światło Ducha Świętego płonące w duszy człowieka. Świeca roratnia jest dodatkową świecą, zapalaną podczas rorat. W kościele umieszczana jest na ołtarzu i zapalana w czasie roratnich Mszy Świętych. Zazwyczaj jest to wysoka biała świeca, przepasana białą wstążką i udekorowana zielenią. Zapala się ją dopiero podczas uroczystego hymnu «Chwała na wysokości Bogu». Także w niektórych domach roratkę umieszcza się na ołtarzyku domowym, bardzo często obok figurki lub obrazu Matki Bożej. Zapalana jest w czasie modlitw rodzinnych. Świeca roratnia symbolizuje Maryję, która w mroczny czas adwentowy niesie światu Chrystusa - Światłość Prawdziwą.†

    2. Wieniec adwentowy
    W naszym kraju przyjął się zwyczaj umieszczania w kościele wieńca adwentowego. Zazwyczaj jest on robiony z gałęzi sosny lub choinki. Na nim umieszcza się cztery świece, które symbolizują cztery niedziele Adwentu. Świece zapalane są podczas każdej Mszy Świętej. Wieniec adwentowy posiada bogatą symbolikę. Symbolizuje jedność rodziny, która duchowo przygotowuje się na godne przeżycie świąt Bożego Narodzenia. Kolisty kształt wieńca oznacza także, że Bóg jest wieczny, nie ma ani początku ani końca. Wykonany z gałązek drzew iglastych, a więc wiecznie zielonych, ma oznaczać życie wieczne, jakie daje Chrystus wszystkim, którzy w Niego wierzą. Zapalanie zaś świec jest też symbolem światłości, jaką jest sam Jezus Chrystus: "Jam jest światłość świata..." (J 8, 12).

I świeca to symbol przebaczenia –  bez którego nie jest możliwy pokój.
II świeca jest symbolem wiary – że tylko w ramionach Boga możemy czuć się bezpiecznie.
III świeca to symbol radości –  radości przymierza z Bogiem i drugim człowiekiem.
IV świeca symbolizuje nadzieję – nadzieję oczekiwania …

   
    3. Wędrująca figura Matki Bożej
    Zwyczaj ten jest dość często praktykowany w parafiach naszego kraju. Pochodzi z Niemiec. Polega na przyjmowaniu figury Matki Bożej z kościoła po roratach przez to dziecko, którego serduszko, z zapisanymi dobrymi uczynkami wykonanymi dnia poprzedniego, zostało wylosowane przez księdza odprawiającego roraty. Najczęściej figurkę Matki Bożej przyjmuje się na jeden dzień. W tym dniu cała rodzina stara się celebrować tzw. "rodzinną liturgię", śpiewając pieśni adwentowe i maryjne, czytając i rozważając Pismo Święte oraz odmawiając Różaniec i inne modlitwy. Rodzina jakby zaprasza Maryję do swego domu.
   
    4. Lampion adwentowy
   Lampion adwentowy można wykonać z kartonu w kształcie czworoboku zamkniętego, ozdobić go można symbolami chrześcijańskimi. Wewnątrz nich umieszcza się świecę lub małą żarówkę na baterię. Kiedyś, idąc na roraty, dzieci zabierały lampiony ze sobą do kościoła, w ten sposób oświetlając sobie drogę. Dzisiaj lampiony są zapalone w pierwszej części Mszy Świętej roratniej. Wówczas w kościele gasi się światło, panuje symboliczna ciemność. Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca.
   
    5. Kalendarz adwentowy
    Niektóre rodziny prowadzą tzw. kalendarz adwentowy. Zazwyczaj ma on kształt drabiny, która liczy tyle schodek, ile dni ma okres Adwentu. Po tej drabinie Dzieciątko Jezus zstępuje w kierunku żłóbka. Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie, nie tylko w rodzinach katolickich. Kalendarz adwentowy wskazuje na zbliżające się święta.
    Oczywiście, symbolika Adwentu jest o wiele bogatsza i obszerniejsza (należy uwzględnić także symbole w innych krajach), ale wyżej opisane symbole są mocno zakorzenione w naszym kraju i potwierdzone tradycją ludową. Niech ten czas oczekiwania na przyjście Dzieciątka Jezus pomoże nam radośnie przyjąć i zrozumieć ten dar od Boga, jakim jest Jezus Chrystus.